Ο Μιχάλης, η Μαρία, η Χρύσα, τα παιδάκια, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, ο Σπύρος.... άνθρωποι που έβλεπα κάθε μέρα... κι άλλοι που δεν τους γνώριζα... άνθρωποι που αγαπούσα.. που η καλημέρα τους ζέσταινε την καρδιά μου... δεν υπάρχουν πια... Χάθηκαν μέσα στο πύρινο θηρίο που κατάπιε τις ζωές τους... Με τι λόγια να τους αποχαιρετήσω; Ο πόνος αβάσταχτος, η θλίψη ανείπωτη, η οργή μου απύθμενη...
ΑΝΤΙΟ φίλοι μου... ΑΝΤΙΟ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου