«Φωτογραφίζοντας» μία φωτογράφο

ΧΑΡΟΥΛΑ ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΟΥ

Μου συστήνετε η νεαρή φωτογράφος. Του Αχιλλέα και της Παρθένας, συμπληρώνει και με γέλια δηλώνει αντισυμβατική μαζόχα τυχοδιώκτρια!

Με ένα φωτογραφικό φακό ξεκίνησε από την επαρχιακή πόλη Δράμα, αλλά με μόνιμες ανησυχίες και τάσεις φυγής, υπακούοντας στην εμμονή της να φλερτάρει με το άγνωστο, κατέληξε στην πρωτεύουσα.

«Ένας ακόμη άνθρωπος ανάμεσα στο πλήθος, που αγωνίζεται καθημερινά και παράλληλα παλεύει να εντάξει κάποια όνειρα του μέσα στο χάος της ζωής που ζούμε… ή επιβιώνουμε», αυτή συμπληρώνει πως είναι η ταυτότητά της.

Ξεκίνησε τη φωτογραφία σαν χόμπι το 2008. Δασκάλα στα πρώτα της βήματα η Λίνα Καλτσίδου, γνωστή φωτογράφος γάμων/βαπτίσεων. «Η φωτογραφία είναι μαγεία ολόκληρη! Έχω τη δυνατότητα να δείξω στους άλλους με μια εικόνα αυτά που δεν μπορώ να πω.»

-Τι αγαπάς περισσότερο στη δουλειά σου;- Αυτό που αγαπώ περισσότερο πάντως είναι το ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να ταξιδέψεις στο χρόνο και να παρουσιάσεις πράγματα απόκοσμα, να δημιουργήσεις συναισθήματα, να βάλεις τον άλλον στη διαδικασία να φανταστεί ενδεχομένως την ιστορία που κρύβεται πίσω από την εικόνα. Και είναι τόσες πολλές οι εκδοχές, που αυτό ακριβώς είναι και το μαγικό για μένα. Ότι προφανώς ενώ υπάρχει διαφορετικός τρόπος σκέψης από άτομο σε άτομο, ουσιαστικά η ταύτιση ή η γοητεία είναι κοινή μέσω της όρασης και μόνο. Θεωρώ πως ο τρόπος που βλέπουμε (κυριολεκτικά) τα πράγματα, είναι άμεσα καθοριστικός για τις μεταξύ μας σχέσεις, ασχέτως αν κάποιος μπορεί ή όχι να εκφραστεί λεκτικά επακριβώς με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνεται ή τα νιώθει.

-Πώς νιώθεις όταν αναγνωρίζεται η… «δουλειά» σου;
-Δύσκολη ερώτηση. Αφενός γιατί δεν έχω μπει σε διαδικασία ακόμα να αντιληφθώ ότι η δουλειά μου είναι αναγνωρίσιμη καθώς δεν το κάνω με αυτόν τον σκοπό και αφετέρου γιατί θεωρώ πως πάντα έχεις κάτι να μάθεις και να ανέβεις πιο ψηλά από αυτό που ήδη κάνεις όσο αναγνωρίσιμο και να είναι. Όλα είναι μια συνεχής εξέλιξη κατά την άποψη μου.
Τώρα όσον αφορά την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά, ήταν για το cd του RSN – roads to nowhere, όπου χρησιμοποιήθηκε μια φωτογραφία μου ως εξώφυλλο, για την οποία σαφώς και ήμουν περήφανη όσο αμελητέα και να ήταν, καθώς αφορούσε διαδικτυακή κυκλοφορία. Ωστόσο μου έδωσε ώθηση και αυτοπεποίθηση για αυτά που ακολούθησαν. Έπειτα πέραν αυτού του σκέλους ολοκληρωμένα έκανα και κάνω editorial μόδας, ή conceptual που με εκφράζουν περισσότερο τα οποία κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί κυρίως σε ξένο τύπο και σαφέστατα είναι η δύναμη μου για τις μελλοντικές μου εμπνεύσεις. Με εκθέσεις δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, πέραν κάποιων ομαδικών που αφορούσαν παρουσίαση δουλειάς έπειτα από σεμινάρια που είχα παρακολουθήσει.

-Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου φωτογραφία και γιατί;
-Η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι η “every night dreams”. Είναι από το προσωπικό μου portfolio, και συμβολίζει τη συνειδητή ανάγκη για του ανθρώπου για ένωση και αγάπη μέσα στο χάος του κόσμου μας που υποσυνείδητα μας οδηγεί αποξένωση.

-Ποιες είναι οι… μούσες σου; Άτομα, πρόσωπα, καταστάσεις που σε εμπνέουν.
-Οι εμπνεύσεις μου ποικίλουν ανά περίπτωση. Σε γενικές γραμμές αγαπώ το παλιό και ρομαντικό στυλ κάτι που επιλέγω να εντάσσω σχεδόν πάντα στις δουλειές μου. Μου αρέσει η αναδρομή σε παλιότερες δεκαετίες, αγαπώ να φωτογραφίζω ανθρώπους στην αγνή τους μορφή.
Επηρεάζομαι έντονα και από άλλες μορφές τέχνης όπως μουσική και ζωγραφική.
Από εκεί και έπειτα και ειδικά αν δεν αφορά κάποιον πελάτη, κινούμε αναλόγως της ψυχολογικής μου κατάστασης την εκάστοτε περίοδο. Υπάρχουν φωτογραφίες που έχω τραβήξει που θα μπορούσαν να είναι βγαλμένες από τους χειρότερους μας εφιάλτες, όπως και υπάρχουν φωτογραφίες που είναι η χαρά της ζωής. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, νομίζω ότι ειδικά οι προσωπικές μου δουλειές, εμπεριέχουν δείγματα σκοταδισμού, ακόμα και οι έγχρωμες. Γενικότερα πάντως εμπνέομαι από τους ανθρώπους. Από όταν ξεκίνησα να φωτογραφίζω ήταν το αγαπημένο μου θέμα. Είμαι περίεργη να μαθαίνω τους ανθρώπους, ότι συνέπειες και να έχει αυτό, κατ’ επέκταση ο τρόπος που τους απαθανατίζω αποδίδει ενός είδους ταυτότητα κατά την δική μου ματιά.

-Ποιον διάσημο (εν ζωή ή και όχι) θα ήθελες να φωτογραφίσεις (και πώς θα ήταν το concept;). Και ποιον δεν θα ήθελες με τίποτα να φωτογραφίσεις και γιατί;
-Ας ξεκινήσω με το ότι δεν υπάρχει κάποιος που δεν θα ήθελα να φωτογραφίσω.
Από εκεί και έπειτα, επειδή έχω πολύ έντονα τάση να απομυθοποιώ, ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής μπροστά στον δικό μου φακό. Το «διάσημος» είναι σχετικό. Καθένας κουβαλάει την ιστορία του για την οποία ενδεχομένως κάποιοι τρέφουν ενδιαφέρον και κάποιοι αδιαφορούν. Αλλά αν πρέπει τυπικά να απαντήσω στην ερώτηση, τελευταία παρακολουθώ πολύ μια νέα αυτοδίδακτη ζωγράφο, την Olivia Charmaine η οποία εκτός από ταλέντο και ομορφιά, αποπνέει και μια ηρεμία, έναν ρομαντισμό τα οποία σίγουρα θα ήθελα να απαθανατίσω χωρίς κανένα concept, καθώς η ίδια της είναι ένα ολόκληρο concept από μόνη της!

-Πες μου για το project στην Αίγυπτο. Εκτός από μοντέλα, εκεί βλέπουμε μια άλλη όψη σου, όπου φωτογράφισες και τη δύσκολη ζωή των ανθρώπων.
-Στην Αίγυπτο ταξίδεψα το 2010. Ήθελα εκτός από τα κλασσικά αξιοθέατα να μεταφέρω και την καθημερινότητα των ανθρώπων εκεί, ότι μου έκανε «κλικ»!
Μου αρέσουν πολύ τα φωτορεπορταζ, το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι πολιτισμοί και συνήθειες μου, το πόσο διαφορετικά μπορούν να ζουν οι άνθρωποι, που ούτε καν μπορούμε να το διανοηθούμε, μου εξάπτει πάντα την φαντασία. Θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να ταξιδεύω περισσότερο για να κάνω κάτι ανάλογο παράλληλα με αυτό που ήδη κάνω. Όλα για εμένα έχουν δυο όψεις στη ζωή, όπως μπορώ να αποδώσω το όμορφο θέλω να αποδίδω και την άσχημο, όπως μπορώ να κεντρίσω με το αθώο ανάλογα θέλω να κεντρίσω και με το σκληρό.

-Η δημοσιότητα είναι κομμάτι της δουλειάς ενός επαγγελματία φωτογράφου. Σε άλλαξε η προβολή σαν άνθρωπο κι αν ναι πώς; Είδες ακραίες συμπεριφορές από μοντέλα, editors κτλ.;
-Οι λέξεις «δημοσιότητα» και «προβολή» με τρομοκρατούν λίγο και μόνο που τις διαβάζω! Χαχα! Όταν επιλέγεις να ανοιχτείς σε σχέση με τις δουλειές σου σαφέστατα και εκτίθεσαι. Δεν το αντιλαμβάνομαι ως δημοσιότητα αλλά ως επικοινωνία με περισσότερους ανθρώπους. Έτσι έρχεται και η αποδοχή ή η απόρριψη από την προβολή. Ζυγίζεις εκεί τα πράγματα, κάνεις τον απολογισμό σου και συνεχίζεις. Και έτσι επιλέγεις και τους συνεργάτες σου. Ακραίες συμπεριφορές υπάρχουν σε όλες τις δουλειές, το θέμα είναι κατά πόσο έχεις τη διάθεση και την ψυχολογία να τις χειριστείς και φυσικά αν αξίζει τον κόπο να το κάνεις.

- Ποια είναι κατά τη γνώμη σου τα «μαγικά» συστατικά που κάνουν ένα φωτογράφο να ξεχωρίζει; Εσένα πιο είναι το προσωπικό σου στυλ;
Ο κόσμος έχει ανάγκη να διοχετεύσει την ενέργεια του.. τι πιο υγειές από κάτι τόσο δημιουργικό. Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους να ασχολούνται με τη φωτογραφία. Η αλήθεια είναι ότι πλέον λόγω της τεχνολογίας έχει γίνει προσβάσιμο στον περισσότερο κόσμο, παλαιότερα ήταν πιο περιορισμένο το ενδιαφέρον ίσως γιατί είναι και σχετικά ακριβό χόμπι δεδομένου ότι ο εξοπλισμός εμφάνισης φιλμ και τα παρελκόμενα στοιχίζουν. Ωστόσο αν κάποιος είναι να ξεχωρίσει, νομίζω ότι θα ξεχωρίσει ούτως η άλλως, όσοι φωτογράφοι και να πετάγονται στον δρόμο του…Γιατί τα μαγικά συστατικά θεωρώ ότι είναι η προσωπική ματιά/γούστο και η συνεχής εξέλιξη. Κλειδί για μένα επίσης είναι το να προσπαθείς να μην συγκρίνεσαι με άλλους.. Να συγκεντρώνεσαι στον δικό σου προσωπικό στόχο και να αφήσεις τα πράγματα να κυλήσουν. Σημαντικό ρόλο παράλληλα παίζει βεβαίως και κατά πόσο προωθείς τον εαυτό σου, γιατί κατά τ άλλα όσο ταλαντούχος και να είσαι χρειάζεται και λίγη τύχη!

- Πες μου για τους συνεργάτες σου.
-Η ομάδα που δουλεύω κάθε φορά απαρτίζετε από συνεργάτες που έχουν κάνουν με μακιγιάζ, μαλλιά και styling και είναι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να προωθήσουν και αυτοί το έργο τους. Θεωρώ πως η ομαδική δουλειά αποδίδει πάντα καλύτερα καθώς ο καθένας κάνει καλύτερα αυτό που γνωρίζει, οπότε χωρίς τη βοήθεια τους τα πράγματα είναι αφενός πιο δύσκολα για εμένα καθώς αναλαμβάνω να τα φέρω εις πέρας μονή μου, αφετέρου κάνει τη δουλειά μου πιο ανεπίσημη, στο κομμάτι του fashion τουλάχιστον, γιατί είναι σχεδόν αδύνατον να τα κάνεις όλα μόνος σου με τον ίδιο επαγγελματισμό που θα δούλευες με μια ομάδα. Είναι σα να είσαι σε μια μπάντα στην οποία καλείσαι να παίξεις όλα τα μουσικά όργανα!

- Ποια είναι τα σχέδιά σου για τα επόμενα χρόνια; Πώς βλέπεις τον εαυτό σου;
-Επιδιώκω τη συνεχή εξέλιξη μου επαγγελματικώς και βιοτικός. Ένα όνειρο μου είναι να καταφέρω μέσα από τη δουλειά μου να ταξιδέψω και να συλλέξω εμπειρίες σε όλα τα παραπάνω επίπεδα… μέχρι τότε.. ποιός ξέρει! Θα τα φέρει ή ζωή, και αυτή ξέρει πάντα καλύτερα!

- Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα ζωής- μήνυμα που έμαθες μέσα από τις φωτογραφίσεις σου και τις περιπλανήσεις σου;-Αυτό το αποδίδει μόνο μια φράση από ένα αγαπημένο μου τραγούδι.
“A darkness carried in the heart, cannot be cured by moving the body from one place to another.”

- Εκτός από τη φωτογραφία με τι άλλο ασχολείσαι; Χόμπι, ενδιαφέροντα, τι μουσική ακούς, ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο…-Η αλήθεια είναι ότι δεν μου μένει και πολύς χρόνος για να έχω άλλα ενδιαφέροντα. Προσπαθώ να βλέπω ωστόσο ταινίες οι οποίες τροφοδοτούν και τη φαντασία μου στο κομμάτι της φωτογραφίας. Οι μουσικές μου προτιμήσεις αυτό το διάστημα κυμαίνονται στα πλαίσια του trip hop, ambient, γενικά, αν και μεγάλωσα ακούγοντας rap, πλέον προτιμώ να μην ονοματίζω το τι ακούω. Ακούω μουσική. Ότι με ηρεμεί ή μου δίνει την σπίθα της έμπνευσης για να οπτικοποιήσω.
Αγαπημένο μου βιβλίο: “Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις” του Leo Buscaglia.

- Μια ατάκα που θέλεις να πεις.-Θα γίνει χαμός!

- Ευχαριστίες.
-Ευχαριστώ όλους, γνωστούς και άγνωστους που πιστεύουν σε εμένα και στο όραμα μου.

- Στοιχεία επικοινωνίας.
www.charoulastamatiadou.comcharoulastamatiadou@hotmail.comhttps://www.facebook.com/CharoulaStamatiadouPhotography

Posted by: MARIANTHI LAZARIDOU Posted date: Μαρτίου 28, 2014 In: Άνθρωποι, Πολιτισμός, Ψυχαγωγία