Ένας παιδοψυχολόγος μας συμβουλεύει: “Διδάξτε με το παράδειγμα σας: Το παιδί μαθαίνει περισσότερο από αυτά που κάνετε παρά από αυτά που λέτε…’’

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

   

Κάθε γονιός νοιάζεται για το παιδί του. Θέλει το καλό του. Ενδιαφέρεται να είναι υγιές και ευτυχισμένο, ''να περνάει καλά''. Για τους λόγους αυτούς προσέχουμε τη διατροφή του, τη μόρφωσή του... γενικότερα ότι συντελεί στην ποιότητα της ζωής του.

Στο κείμενο αυτό θα προσπαθήσουμε να σταθούμε στα βασικά βήματα που ευνοούν την καλή συναισθηματική υγεία των παιδιών και πως οι γονείς θα μπορούσαν να τα βοηθήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση.

1. ΚΑΤΑΝΟΗΣΤΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ

Τα παιδιά χρειάζονται:

ΑΓΑΠΗ: Το πιο σημαντικό! Ζεστή, προσωπική επαφή και αληθινό ενδιαφέρον.

ΑΠΟΔΟΧΗ: Για το ποιά είναι ως ξεχωριστά άτομα.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ: Να γνωρίζουν ότι θα είστε δίπλα τους, εάν σας χρειαστούν.

2. ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥΣ

Τα παιδιά χρειάζονται να ξέρουν ότι εμπιστεύεστε τις ικανότητες τους. Αφήστε τα, για παράδειγμα, να τρώνε και να ντύνονται μόνα τους, χωρίς την δικιά σας βοήθεια, όσο το δυνατόν νωρίτερα θεωρείται ότι είναι ικανά να το κάνουν. Αφήστε να συμμετάσχουν στις καθημερινές δουλειές του σπιτιού. Μην είστε υπερπροστατευτικοί ή πάρα πολύ αυστηροί. Όλοι μας, παιδιά και ενήλικες, χρειάζεται να κάνουμε λάθη για να μάθουμε. Δώστε στα παιδιά σας την ελευθερία να μεγαλώσουν.

3. ΔΩΣΤΕ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ

Δώστε στο παιδί σας τις βάσεις για να κάνει υγιείς επιλογές μέσα στον κόσμο της σύγχυσης όπου ζούμε. Συζητήστε μαζί του τις αξίες και τις πεποιθήσεις σας. Διδάξτε με το παράδειγμα σας... Το παιδί μαθαίνει περισσότερο από αυτά που κάνετε παρά από αυτά που λέτε.

4. ΘΕΣΤΕ ΟΡΙΑ

Τα όρια δίνουν στο παιδί την αίσθηση της ασφάλειας. Θέστε δίκαια όρια και φροντίστε αυτά να τηρούνται. Χρειάζεται να είστε συνεπείς (τηρείτε την ίδια στάση κάθε φορά που το όριο παραβιάζεται) και σταθεροί (ένα όριο δεν αλλάζει παρά μόνο όταν αυτό απαιτείται, επειδή το παιδί μεγαλώνει), αλλά ποτέ υπερβολικοί.

5. ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

...όχι όμως τα ζητήματα του ζευγαριού!

Να είστε ειλικρινείς σε καταστάσεις όπως:

ΘΑΝΑΤΟΣ: Μην κρύβεται την θλίψη και τον πόνο. Μάθετε στο παιδί σας ότι ο θάνατος είναι μέρος της ζωής.

ΔΙΑΖΥΓΙΟ: Πείτε στο παιδί σας το «γιατί», διαφορετικά μπορεί να νοιώθει ένοχο για τον χωρισμό σας. Δείξτε του την αγάπη σας.

ΧΡΗΜΑΤΑ: Εξηγήστε του τι μπορείτε και τι δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά και γιατί.

6. ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ

Τα παιδιά επηρεάζονται σημαντικά από τους συντρόφους τους στο παιχνίδι και πάντα προσπαθούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες και τα στάνταρ τους.

Δεν χρειάζεται να κάνετε ό,τι «κάνουν και οι άλλοι γονείς». Τα παιδιά θα σας σεβαστούν, επειδή έχετε τα δικά σας δεδομένα και τις δικές σας αρχές.

Μην προσπαθείτε να επιλέξετε τους φίλους του παιδιού σας. Συνήθως αυτό προκαλεί δυσανασχέτηση και αντίδραση.

7. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ

Μάθετε για τις εμπειρίες του παιδιού σας στο σχολείο. Ακούστε τι έχει να σας πει. Μιλήστε με δασκάλους, συμβούλους κλπ.

Μην πιέζετε το παιδί σας να επιτύχει. Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν είναι χαλαρά.

Παραμερίστε τα εμπόδια στην μάθηση. Για παράδειγμα, φροντίστε να αντιμετωπίσετε κάθε πρόβλημα υγείας, όπως όρασης , μαθησιακές δυσκολίες κλπ.

8. ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ

Μιλήστε στο παιδί σας για τη δουλειά που κάνετε και πως έτσι συνεισφέρετε στο εισόδημα της οικογένειας. Αφιερώστε μέρος από τον ελεύθερο χρόνο σας σε δραστηριότητες που μπορεί να μοιραστεί όλη η οικογένεια.

Αυτοί είναι οκτώ τρόποι, ιδέες, προτάσεις για μια καλύτερη συναισθηματική υγεία των παιδιών. Φυσικά κάθε γονιός, κάθε οικογένεια, τις προσαρμόζει στον δικό της τρόπο ζωής, σύμφωνα με το δικό τους σύστημα αξιών και αντιλήψεων. Γιατί πάνω από όλα, όλες τις ιδέες, τις προτάσεις και τις θεωρίες, είναι η αγάπη, η ευθύνη και τελικά η συνείδηση του καθενός μας, κάθε γονιού χωριστά.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Είναι σημαντικό να μιλάμε ανοιχτά, να εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε...

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Είναι σημαντικό στην επικοινωνία μας με τους άλλους να μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά. Να μπορούμε να εκφραζόμαστε όπως νιώθουμε, χωρίς φυσικά να προσβάλουμε και να υποτιμούμε τους άλλους…

Η ελευθερία στην έκφραση σημαίνει αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια, διεκδικητικότητα… ένα σωρό αρετές, απαραίτητες για μια καλή ψυχική υγεία. Ωστόσο πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να τα καταφέρουν. Αδυνατούν να μιλήσουν ανοιχτά, να εκφράσουν τη γνώμη τους, να διεκδικήσουν τα θέλω τους. Αντιθέτως παραμένουν σιωπηλοί, παραμένουν παρατηρητές της ζωής τους, συχνά στην σκιά των επιθυμιών τους κι ενίοτε των προσταγών των άλλων, επιδιώκοντας πάνω απ’ όλα την αποφυγή της σύγκρουσης.

Είναι αυτοί που προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί… Ακόμη κι αν χρειαστεί να υπομείνουν δυσάρεστες συμπεριφορές, άσχημα λόγια, υποτιμητικά σχόλια, μόνο και μόνο για να αποφύγουν το άγχος μιας επικείμενης σύγκρουσης, κάνουν στην άκρη τον εγωισμό και τις πεποιθήσεις τους, υποτάσσοντας τον εαυτό τους.

Έτσι όμως, βιώνουν την απόρριψη την οποία τόσο πολύ θέλουν εξ’ αρχής να αποφύγουν. Γιατί έτσι τελικά καταλήγουμε να είμαστε αδύναμοι, ανήμποροι να διαχειριστούμε και την παραμικρή σχέση με οποιονδήποτε άλλον… τόσο ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας όσο και στον χώρο της εργασίας, στους φίλους – ανεχόμαστε τόσα πολλά που στο τέλος χωρίς καλά-καλά να το έχουμε καταλάβει, σχηματίζουμε ένα βουνό από δυσάρεστα συναισθήματα.

Πως μπορούμε όμως να αναχαιτίσουμε μια τέτοια στάση από τον ίδιο μας τον εαυτό; Τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της δυσθυμίας και τις (αυτό)υποτίμησης; Σίγουρα δεν χρειάζεται να πάει κανείς στο άλλο άκρο. Δεν χρειάζεται να πληγώσουμε τους άλλους, ούτε να καταφύγουμε στα κλάματα ή σε κακούς τρόπους… Αυτό που χρειάζεται πάνω απ’ όλα είναι να είμαστε άμεσοι και ειλικρινείς. Να είμαστε αυθεντικοί και αυτοαναφορικοί.   Δηλαδή να μιλήσουμε για τον εαυτό μας, γι’ αυτό που νιώθουμε, γι’ αυτό που θέλουμε, γι’ αυτό που εν τέλει είμαστε! Χωρίς το φόβο ότι είναι ένας κακώς νοούμενος εγωισμός. Δεν είναι εγωιστικό να εκφράζουμε τον εαυτό μας. Εγωιστικό είναι να θέλουμε να τον επιβάλουμε.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Τί κατάλαβα από τον πρώτο μήνα καραντίνας

Του Μάριου Διονέλλη

Ένα πρόβλημα που προέκυψε από τον εγκλεισμό μας είναι ότι γράφουμε όλοι για τα πάντα. Από τις θεωρίες συνομωσίας μέχρι το «θα λογαριαστούμε» και από την «ισοφάριση των νεκρών» της Βουνάτσου μέχρι τη μαγκιά του Χαρδαλιά, ένα κλικ δρόμος και εκατομμύρια bites ηλεκτρονικών δεδομένων να γεμίζουν ακατάπαυστα τον παγκόσμιο ιστό. Δικαίωμά μας φυσικά και κανείς δεν θα μας το αφαιρέσει. Μόνο που κινδνεύουμε όλοι να γράφουμε και κανείς να μην είναι από την άλλη πλευρά να διαβάσει.

Παρ’ όλα αυτά,  θα αποτολμήσω μια σύνοψη, όπως εγώ την καταλαβαίνω, αυτού του πρώτου μήνα της καραντίνας, σήμερα 10 Απριλίου, ένα μήνα ακριβώς μετά τη μέρα που ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολείων. Οι περισσότεροι εκείνη τη μέρα κατάλαβαν ότι «κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ» που θα αλλάξει τη ζωή μας. Τα βάζω με τίτλους, σε 10 βασικά σημεία, όσο μπορώ πιο περιεκτικά. Αν είναι κανείς από την αλλη να διαβάσει, έχει καλώς. Αν όχι, τουλάχιστον θα έχω βάλει για μένα σε μια κάποια τάξη αυτόν τον ορυμαγδό πληροφοριών και αλλαγών που μας κατέκλυσαν τον ένα μήνα που πέρασε.   

1 - Οι θάνατοι

Πρώτη γενική παρατήρηση, ότι η Ελλάδα πάει καλά. Πολύ καλύτερα από πολλές άλλες χώρες. Από τις 27 Φεβρουαρίου που είχαμε το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα, έχουν περάσει 42 μέρες και έχουμε 88 νεκρούς. Οχι ότι είναι λίγοι φυσικά, για ανθρώπους μιλάμε. Αλλά καλό είναι να βλέπουμε και τί γίνεται γύρω μας.

Στις ίδιες μέρες, η Ιταλία μέτραγε ήδη 1500 νεκρούς και σήμερα, δυόμιση μήνες μετά το πρώτο δικό τους κρούσμα έχουν ξεπεράσει τους 18.000 ανθρώπους που πέθαναν.

Συγκριτικά λοιπόν πάμε καλά. Και φυσικά την επιτυχία αυτή την χρεώνονται οι υγειονομικοί που δίνουν τον εαυτό τους, οι πολίτες, που γενικώς πειθαρχούν και βέβαια η κυβέρνηση, όσα άλλα κι αν έχεις να της καταμαρτυρήσεις (ελάτε ας είμαστε θαρραλέοι για να πάμε και πιο κάτω αναλυτικότερα).  

2 - Τα σχολεία

Να πάρουμε απόφαση ότι η σχολική χρονιά έχει τελειώσει; Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και ειδικά εσείς κυρία Κεραμέως. Μαθήματα τέλος για φέτος και τα παιδιά θα προβιβαστούν ΧΩΡΙΣ εξετάσεις και χωρίς περισσότερο άγχος. Εχουν ήδη αρκετό άγχος από όσα ζούνε. Στην επόμενη σχολική χρονιά μπορεί να προβλεφθεί νωρίτερα η έναρξη (ίσως και από την 1η Σεπτεμβρίου) και ένα πρώτο δίμηνο συμπλήρωσης της ύλης που χάθηκε. Και σιγά - σιγά και ομαλά να έρθουν τα πράγματα στη θέση τους. Φτάνει να επμπιστευθείτε τους εκπαιδευτικούς.

Για την τηλεκπαίδευση καλή και θεμιτή η προσπάθεια. Μακάρι να αφήσει κάτι ως παρακαταθήκη σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα από τους δασκάλους μέχρι τους γονείς αλλά για φέτος δεν μπορεί κανείς να υποκρίνεται πως θα υποκαταστήσει την εκπαίδευση στο σχολείο. Κυρίως επειδή ΠΟΤΕ, καμία τεχνολογία δεν θα υποκαταστήσει την φυσική επαφή δασκάλου – μαθητή. Θα μπορούσαμε όμως να μάθουμε να την χρησιμοποιούμε συμπληρωματικά. Αλλά σε κανονικές συνθήκες και όχι τώρα, πάνω στην τούρλα του Σαββάτου, να βασανίζετε γονείς, μαθητές και κυρίως τους εκπαιδευτικούς. Αν γίνει σταδιακά η τηλεκπαίδευση λειτουργικό μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, για ΟΛΑ τα σχολεία, τότε σε λίγα χρόνια, μπορεί για μια επόμενη καραντίνα να λειτουργήσει πιο αποδοτικά.

Οσο για τις πανελλαδικές, το απόλυτο τοτέμ της ελληνικής εκπαίδευσης, αποφασίστε από τώρα ότι θα γίνουν με μειωμένη ύλη. Και όσο πιο αργά γίνεται. Και τον Σεπτέμβρη να πάνε δεν θα είναι καταστροφή, αφού ακόμα και αν χαλαρώσουν τα περιοριστικά μέτρα, θα είναι μεγάλο ρίσκο να στοιβάξετε εξεταζόμενους μαθητές σε αίθουσες τους επόμενους δύο μήνες.

3 - Η Εκκλησία

Ενα από τα σημαντικά μαθήματα που πήραμε από τον κορονοϊό, είναι πως ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτούς που ισχυρίζονται ότι τον εκπροσωπούν επί της γης. Αν όντως κατέβαινε τούτες τις μέρες, οι πρώτοι που θα πέταγε έξω από τον οίκο Του θα ήταν οι μεγαλόσχημοι ιεράρχες που νομίζουν ότι απολαμβάνουν κάποιο είδος εξουσίας. Τη μια να μην κλείσουν καθόλου οι εκκλησίες, την άλλη να κλείσουν αλλά λίγο, μετά να μείνουν για να μεταδίδουμε μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου, μετά να ανοίξουν για δυο - τρεις ώρες, την άλλη «στείλτε μήνυμα ότι πάτε αλλού και περάστε και από την εκκλησία». Ανευθυνότητα και δουλική στάση από την κυβέρνηση έναντι της ιεραρχίας. Με τις κλωτστιές θα τους πέταγε έξω ο Πανάγαθος και μάρτυς μου ο ίδιος.  Και στη χολέρα που χτύπησε την Αττική το 1854 οι παππαδες έλεγαν στον κόσμο να εκκλησιάζεται επειδή η αρρώστια ήταν σημάδι από τον Θεό. Και πέθαναν 3000 μόνο σε Αθήνα και Πειραιά. Αλλά, που να πάρει, πέρασαν και σχεδόν διακόσια χρόνια και έλεγες, δεν μπορεί, όλο και κάτι θα έχει αλλάξει. Τίποτα δυστυχώς. Νομίζω πολλοί μετά τον κορονοϊό θα αραιώσουν από τις ενορίες. Ελπίζω να μη χάσουν και την πίστη τους γιατί ειδικά στα δύσκολα για τους ανθρώπους αυτή είναι το τελευταίο αποκούμπι. Αλλά στους μεταπράτες της πίστης καμία άφεση αμαρτιών.

4 - Η Κυβέρνηση

Εχω μια βάσιμη ελπίδα πως στις τάξεις του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού θα έχει συμβεί αυτές τις μέρες μια μικρή κατάρρευση της κοσμοθεωρίας τους. Οχι μόνο στην ελληνική Δεξιά αλλά παγκόσμια. Όταν όλος ο πλανήτης στηρίζεται στα δημόσια συστήματα υγείας και όταν ονομάζει ήρωες αυτούς που κάποτε απέλυε με περηφάνια ο Αδωνις γαι να μην του πάρει τη δόξα το ΔΝΤ, θέλω να πιστεύω πως και στον ίδιο κάτι θα έχει αλλάξει. Κι αν όχι, στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε. Γιατί κι ο απλός κοσμάκης καταλαβαίνει αλλά και οι λίγο πιο καλοβαλμένοι, εκείνοι που έλεγαν «γιατί να με υποχρεώνουν να πληρώνω δημόσια ασφάλιση και να μην κάνω ιδιωτική με τα λεφτουδάκια μου», τώρα που ήρθαν τα δύσκολα, στο ΠΑΓΝΗ και στο Βενιζέλειο τρέχουν αν θέλουν να τη βγάλουν καθαρή.  Μέχρι τώρα πάμε καλά. Αυτο αναμφισβήτητα πιστώνεται στην κυβέρνηση. Στα μέτρα που πάρθηκαν γρήγορα αλλά και στους ανθρώπους του ΕΣΥ, που ήταν εκεί. Καταρρακωμένοι και απαξιωμένοι αλλά εκεί. Ελπίζω να το αναγνωρίζει ο Μητσοτάκης και να το ανταποδώσει. Όχι για αυτούς αλλά  για την κοινωνία γιατί αυτό είναι που χρειάζεται ακόμα και αν τον ψήφισαν για «λιγότερο κράτος» και για «περισσότερη ελευθερία στην οικονομία». Εξάλλου και τον Τσίπρα τον είχαν ψηφίσει για να σκίσει τα μνημόνια… 

5 - Η Οικονομία

Τα οικονομικά μέτρα είναι δειλά. Και ευνοούν μόνο τους πιο δυνατούς με την κυβέρνηση να κάνει ότι δεν βλέπει χιλιάδες ανθρώπους σε κλάδους που θα μείνουν εκτός ενίσχυσης και κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. Και οι ενισχύσεις είναι μικρές. 

Ο Τραμπ ρίχνει στην Οικονομία το 12% του ΑΕΠ, η Ισπανία το ίδιο. Η Βρετανία διαγράφει όλα τα χρέη του Συστήματος Υγείας, βάζει το 18% του ΑΕΠ σε μέτρα ενίσχυσης και τυπώνει και νέο χρήμα, απαλλαγμένη πια από τους περιορισμούς της Ευρώπης. Η Ιταλία δίνει σε μέτρα στήριξης το 21% του ΑΕΠ της, η Γαλλία το 23% και η Μέρκελ το 51,2% !!!

Η Ελλάδα δίνει το 3,5% του ΑΕΠ. Που δείχνει ότι ακόμα δεν έχει καταλάβει (ή δεν θέλει να καταλάβει) και πολλά ο Μητσοτάκης για το τί πραγματικά συμβαίνει. 

6 - Ο ΣΥΡΙΖΑ

Μπορεί να έκανε κωλοτούμπα με τα μνημόνια αλλά στην Υγεία κατάφερε πολλά πράγματα. Δεν το λέω εγώ, το λένε οι άνθρωποι στα νοσοκομεία, τουλάχιστον αυτοί που δεν έχουν παρωπίδες.  Πιστώνεται στον Ξανθό και στον Πολάκη αυτή η επιτυχία. Σε αυτό κυρίως το «μαξιλάρι» πατά ο Μητσοτάκης και κερδίζει σήμερα τη μάχη. Επικοινωνιακά όμως ο κορονοϊός, τον ΣΥΡΙΖΑ τον διαλύει. Γιατί όταν το αεροπλάνο κινδυνεύει όλοι πίνουν νερό στο όνομα του πιλότου. Ακόμα κι αν στην προηγούμενη πτήση ο προηγούμενος πιλότος είχε βγάλει άφθες για να κρατήσει το πηδάλιο. Τώρα πιλότος είναι ο Μητσοτάκης και αυτό δημιουργεί φοβερή σύγχιση στον ΣΥΡΙΖΑ που φτάνει σε ανοησίες στυλ Μυρσίνης Βουνάτσου που περιμένει να ισοφαρίσει τους νεκρούς με το Μάτι. Ο Τσίπρας φαίνεται να το έχει καταλάβει γι' αυτό προσφέρει και τη συναίνεση που είναι αναγκαία σε αυτή τη φάση. Το σύνθημα «θα λογαριαστούμε» είναι ανόητο. Εδώ και τώρα λογαριαζόμαστε, κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Και όχι οι αριστεροί με τους δεξιούς. Οι λογικοί με τους χοντρόπετσους. Δεν χρειάζεται να είσαι αριστερός για να καταλάβεις ότι χρειάζεσαι προσλήψεις στις εντατικές και στα νοσοκομεία γενικά. 

7 - Ο Τσιόδρας

Ο σεβαστός γιατρός ασφαλώς είναι αυτός που θα χρεωθεί το επιστημονικό κομμάτι της επιτυχίας ή της αποτυχίας στη μάχη με τον κορονοίό. Είπα και πιο πάνω. Μέχρι εδώ πάει καλά. Μόνο που ο άνθρωπος κάνει δυο δουλειές. Και του επιστήμονα και του εκπροσώπου του Υπουργείου Υγείας. Και η μία δουλειά είναι που μπλοκάρει την άλλη. Εχω ξαναγράψει παλαιότερα πως θα ήταν πιο τίμιο όπου νιώθει ότι οι απαντήσεις του δεν συνάδουν με την επιστημονική του ιδιότητα να παραπέμπει στον υπουργό. (για τις μάσκες, για τον αριθμό των τεστ, για τον αριθμό των εντατικών, για τα πιτσιρίκια στο call center του ΕΟΔΥ που λένε βλακείες στον κόσμο και φυσικά για τα ολέθρια αποτελέσματα που είχε η μη πραγματοποίηση τεστ στη γυναίκα που πέθανε στην Καστοριά επειδή της είπανε να μην πάει σε νοσοκομείο). Όχι μόνο δέχτηκε να εκπροσωπήσει την κυβέρνηση για όλα αυτά, που δεν ήταν δουλειά του, αλλά πολλές φορές επιχειρεί να «επιστημονικοποιήσει» τις ανεπάρκειες (Αν δεν έχουμε τεστ, δεν χρειάζονται τεστ. Οταν βρούμε τεστ χρειάζονται οι κινητές μονάδες για να κάνει ο κόσμος στο σπίτι κτλ). Ξαναλέω, έχει επιλέξει να κάνει και τις δύο δουλειές και η μία μπλέκεται στα πόδια της άλλης.

8 - Η Ευρώπη

Μεγάλα γλέντια. Το «κοινό μας σπίτι» έμοιαζε καιρό τώρα με το σκηνικό από το Σπιρτόκουτο του Γιάννη Οικονομίδη και τον Κυνόδοντα του Λάνθιμου. Μα τώρα καταλήγει σε ένα γραν φινάλε στυλ Ταραντίνο και βγαίνουμε από την αίθουσα πιστιλισμένοι από αίμα. Στην Ενωμένη Ευρώπη η μία χώρα κρατά φορτία από μάσκες που προορίζονται για την άλλη και η Ιταλία των 18.000 θανάτων υποτάχθηκε ξανά στη Γερμανία και σε κάτι ψίχουλα, τόσα ώστε να μην διαταραχθεί η ανισότητα. Εκείνους τους εγχώριους «Μενουμευρώπηδες» συμπονώ αυτές τις δύσκολες ώρες, τί να σκέφτονται στη δική τους καραντίνα. Και για τον Σάκη Ρουβά ανησυχώ, που έφτασε να πείσει ακόμα και τον Τσίπρα για το κοινό ευρωπαϊκό μας μέλλον. Συνεχίζουν στο κοτέτσι του οι κότες να γεννούν αυγά μπλε με κίτρινα αστεράκια ή μήπως κλονίστηκαν από το σφαγείο στο Γιούρογκρουπ;  

9 - Οι μαυραγορίτες

Θα υπάρχουν παντού και πάντα. Στις μάσκες και στα αντισηπτικά, στα καύσιμα και στα φρούτα. Όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες είναι χαρακτηριστικά του ανθρώπινου είδους που δεν ξεχνά τη ζωϊκή του προέλευση και ο δυνατός κατασπαράζει τον πιο αδύναμο. Και εδώ η μάχη είναι κατά βάση ιδεολογική. Αν μιλούσες για κρατική παρέμβαση στην αγορά σε έλεγαν κομμουνιστή και σε έψεγαν που τολμάς να αμφισβητήσεις τους νόμους του ελεύθερου ανταγωνισμού. Σε αυτό το πεδίο η κυβέρνηση τα έχει κάνει μαντάρα. Εφτασε ο Αδωνις στην απόγνωσή του να επιβάλει πρόστιμα στο Λασίθι επειδή, άκουσον άκουσον οι βενζινοπώλες διατήρησαν το προ κορονοϊού περιθώριο κέρδους τους. Κομμουνιστής και ο Αδωνις. Είπαμε, λογαριαζόμαστε εδώ και τώρα, κάθε μέρα και κάθε στιγμή.

10 - Οι συνομωσιολόγοι

«Καλά βρε παιδί μου, εσύ, σοβαρός άνθρωπος, τί κάθεσαι και γράφεις τώρα στο ekriti για αυτούς και τους δίνεις και σημασία» θα μου έλεγε ο Β. Σκουταράς. Εντάξει δίκιο θα είχε. Αλλά ζουν ανάμεσά μας κύριε Βασίλη. Το κακό έχει παραγίνει. Είπαμε ο καθένας αυτές τις μέρες γράφει ό,τι θέλει. Δικαίωμά του είναι αλλά εντάξει, κάπου δείξτε έλεος, κάντε κράτει. Η γνώμη μου είναι η εξής: Οι Μασώνοι, οι Εβραίοι, ο Αντίχριστος, ο Μαμωνάς, η Παγκόσμια Κυβέρνηση, αυτοί που μας ψεκάζουν κτλ έχουν βρει ένα πανίσχυρο όπλο για να μας καταστρέψουν. Και δεν είναι ούτε ο κορονοϊός ούτε το 5G. Είναι η ηλιθιότητα. 

Αυτά προς το παρόν

Σίγουρα υπάρχουν πολλές άλλες ενότητες που μπορούν να προστεθούν. π.χ. Οι δημοσιογράφοι (βεβαίως βεβαίως), η αλληλεγγύη (που δείχνει άλλους δρόμους σε δύσκολους καιρούς), η αστυνομία (που ειδικά στην Κρήτη γράφει άστεγους), η αυτοδιοίκηση και αρκετοί άλλοι για τους οποίους θα είχα να πω αρκετά. 

Ίσως στον δεύτερο μήνα της καραντίνας.

Μάριος Διονέλλης, Δημοσιογράφος

Πηγή! https://www.ekriti.gr/apopseis/ti-katalava-apo-ton-proto-mina-karantinas-toy-marioy-dionelli?fbclid=IwAR3k9rLeh65ue3zv84HgRd1tkgzWdyQeTYiFJhf4hqHtD2JkFrHvm_IzZhs

Πολιτισμός είναι να κατανοείς τη γάτα

της Ελένης Καρασαββίδου

Πάντοτε αρχές Απρίλη, όπως και τέλη Οκτώβρη, θυμάμαι τον ένα μου παππού… Γιατί  ο παππούς μου είναι ίσως ο άνθρωπος που περισσότερο από όλους τους άλλους μου έμαθε τον πολιτισμό της πράξης. Κι αυτό αφορά την σχέση του με το αδύναμο εκείνο  από το οποίο δεν είχε να προσδοκά ούτε ένα μπράβο, (πόσο μάλλον κάτι που θα τον ωθούσε στον κοινωνικό κορμό) μόνο το περίσσευμα της καρδιάς.. Τα ζώα, που τόσο συχνά οι άνθρωποι τα προσεγγίζουμε μέσα από γενικές κατηγορίες που ελάχιστα περιγράφουν τι είναι το καθένα τους πραγματικά και μέσα από στερεότυπα που μικραίνουν και την δική τους πολυπλοκότητα και τον δικό μας ορίζοντα ψυχής.

Γιατί ο παππούς μου είναι ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρω που γηροκομούσε τα γαϊδουράκια του… « Τόσα χρόνια δούλευαν για μένα», έλεγε, αγωγιάτης ο ίδιος στα νιάτα του, θυμίζοντας με τον πιο άδολο τρόπο την θεωρία για το  απλήρωτο εργατικό δυναμικό, την ίδια ώρα που οι αγνοί και ταπεινοί χωρικοί των ρομαντικών χρόνων της αγνής ελληνικής επαρχίας, με το που δεν μπορούσαν τα γαϊδουράκια να κουβαλήσουν τα έριχναν στον γκρεμό…

Ο παππούς μου, (απολίτικος με την κοινή έννοια, στο σπίτι του οποίου χωρούσαν –κυριολεκτικά- οι πάντες κι αυτό το Αριστοτελικό συναμφότερον αποτελεί ύψιστη πολιτική) μου έμαθε πως δεν έχει σημασία τι ιδεολογία λες ότι έχεις, (αριστερή, αντιεξουσιαστική, δεξιά, συντηρητική, πατριωτική, ανθρωπιστική όλα αντίθετα κι όλα αλληλοσυμπληρούμενα…) αν δεν τιμάς την ψήφο σου με την στάση ζωής σου. Πως δεν έχει σημασία τι ψηφίζεις αλλά το πώς ζεις. Όταν οι «τσάποι μας» (τα γαϊδουράκια μας) γερνούσαν, ο παππούς τα έστρωνε χαλί από μαλακά άχυρα στον σταύλο, τους έβαζε λάδι στις πληγές, κατέβαινε με την λάμπα να δει αν θέλουνε κάτι, τα χάιδευε με αλληλεγγύη… Ακόμη και τα χρόνια που συνυπήρχαμε με τον παππού στον πλανήτη και δεν τα χρειάζονταν πραγματικά…

Τα ζώα καταλάβαιναν, και τον κοιτούσαν, μας έλεγε, με απεριόριστη ευγνωμοσύνη. Ίδια γλώσσα, η γλώσσα των ματιών, στιγμές από έναν παράδεισο χαμένο, από μια σχέση βιβλική, σε έναν μικρό σταύλο. Και πραγματικά, τώρα που πλησιάζει το Πάσχα θυμάμαι πάντοτε πως ο Χριστούλης, σύμβολο των καλών και των κακών Χριστιανών, επέλεξε να γεννηθεί ανάμεσα στα ζώα και να πεθάνει ανάμεσα στους ληστές…  Οι «καλοί νοικοκυραίοι» (κάποιοι, ποτέ όλοι) με τις καθαρές, διατηρημένες με φόλα ή με κλωτσιές αυλές, πού ήταν;

Τούτη την εποχή, που χιλιάδες μικρά κουταβάκια ή γατσουνάκια πετιούνται στους κάδους ζωντανά, θυμάμαι τον παππού μου… Θυμάμαι ακόμη κι έναν άλλον, διασημότερο παππού, τον Κοκτό, που έγραψε: «Ο άνθρωπος είναι πολιτισμένος, στον βαθμό που ξέρει να κατανοήσει τη γάτα»...

Το ίδιο ισχύει για όλα τα ζώα, συγκατοίκους μας σε αυτόν τον πλανήτη, πάνω στα οποία εξασκήσαμε τις πρώτες μορφές καταπίεσης και ιεραρχίας, πριν τις μεταφέρουμε αυτούσιες στην κοινωνία των ανθρώπων. Σε έναν πλανήτη που βιάζουμε, μολύνουμε, σφάζουμε, ηχορυπαίνουμε, μας ενοχλούν τα .. κόπρανα ή οι κραυγές των ζώων… Γεμάτη η ελληνική επαρχία από «καλούς καγαθούς» που πετούν ζωντανές ψυχούλες τις εποχές της αναπαραγωγής σε κάδους καταδικάζοντας τες σε ένα θάνατο μαρτυρικό.  Όπως σωστά σχολιάστηκε κάποτε «για τα ζώα κάθε άνθρωπος είναι ναζί…»

Κι ανάμεσα τους τα κατοικίδια, που μας φυλούν με κίνδυνο της ζωής τους όπως τα σκυλιά (υπάκουα δυστυχώς σε όποιο αφεντικό γι αυτό και τα υπέροχα αυτά πλάσματα χρησιμοποιήθηκαν ως ανθρωποφύλακες από βάρβαρα καθεστώτα) κι οι γατούλες…

Τα σκυλάκια που όταν αγαπούν, αγαπούν για πάντα, με τον πιο άδολο τρόπο του κόσμου, και ι περισσότερες φυλές τους  θα πεθάνουν για σένα (ή και  σε σκοτώσουν για σένα… κι ιδού το πρόβλημα!)

Αν το σκεφτείτε, όπως μου επεσήμανε κάποτε ο Αργύρης Κουνάδης, η γάτα είναι το μοναδικό ζώο που ο άνθρωπος δεν έβαλε στο τσίρκο. Ανεξάρτητη, αξιοπρεπής απόλυτα ανίκανη να κάνει τούμπες για ένα πιάτο φαί, δεν μπορεί ποτέ ν αγαπηθεί από ένα ελλειμματικό εγώ που ζητά οπαδούς και όχι ισότιμους παίκτες... Μισήθηκε από όλους τους δικτάτορες του κόσμου Κι όμως, όταν εξοντώθηκε στην Ευρώπη του  Μεσαίωνα κι έλειψε η φυσική και δωρεάν προστασία που παρείχε από τρωκτικά της εποχής, ήρθε η Πανούκλα, ο Μαύρος Θάνατος. Και στη Νάξο, την χρονιά που τις εξοντώσαν όλες κάναν 2 χρόνια να δουν σοδειά, αφού τα τρωκτικά κόβαν τις ρίζες (για να ζήσουν κι αυτά)… Οι γάτες τα’ Άι Νικόλα, που γραψε ο Σεφέρης για την ιδιότητα να ορμούν στα φίδια και να ρουφούν το κακό και το φαρμάκι έως μιας…

 Αλλά και τα ζώα αναπαραγωγής όπως τα θέλει η οικονομικίστικη  αντίληψη του πολιτισμού μας, που δεν πετιούνται σε κάδους αλλά βλέπουν τα μωράκια τους (γάλακτος τα αποκαλεί ο υπερχορτάτος ουρανίσκος των Δυτικών) να κρέμονται σφαγμένα σε τσιγκέλια… (Α! αν δημιουργούνταν κάποτε ένα αντίστοιχο καρτούν με μωρά ανθρώπων πόσο οι καλοφαγάδες ηθικολόγοι θα το ονόμαζαν… αρρωστημένο, καταπίνοντας μωρά! Αρρώστια!)

Αλλά τα ζωάκια παραμένουν οι συγκάτοικοι που μας βοήθησαν όταν δεν είχαμε τεχνολογία και τεχνογνωσία να ανεβάσουμε το επίπεδο και το προσδόκιμο ζωής μας, συγκάτοικοι κι εργατικό δυναμικό διαρκώς προδομένο όταν έχανε την εργατική του δύναμη, ή αλλιώς σκοτώνουν τα’ άλογα όταν γεράσουν κατά πως το θελε η συμβολική φράση που μεστά περιέγραψε την θηριωδία αυτού του πλανήτη… Παράδειγμα που ξαναεφαρμόζεται στις κοινωνίες των ανθρώπων κάθε που ο ολοκληρωτισμός βγαίνει από τον μαύρο του τάφο, αλλά που έχει παγιωθεί πρώτα στις σχέσεις μας με την φύση, έτσι κι αλλιώς...

Όμως ο άνθρωπος έχει πολύ δρόμο για να γίνει ζώο, αφού είμαστε το πλάσμα που δεν σκοτώνει μόνο από ανάγκη αλλά κι από κέρδος ή από εκδίκηση. Τα ζώα έχουν τον δικό τους πολιτισμό και πολιτισμό μας μαθαίνουν αν είναι τα ιστία της ψυχής και του μυαλού μας στην ανοιχτή θάλασσα της πραγματικότητας.. . Πχ διακριτικά και γενναία, τόσο διακριτικά και γενναία ώστε (σε αντίθεση με τους υστερικούς εμάς) όταν νιώσουν πως έφτασε η ώρα του θανάτου τους πάνε και κρύβονται να τον συναντήσουν μόνα, «κοίταξαν» όπως γράφτηκε για την γάτα, «από το μικρό ύψος τους τις εξουσίες στα μάτια κι αγαπήθηκαν τρελά από καλλιτέχνες και παρίες ή από αρχαίους λαούς που θα ήθελαν να 'ναι όπως αυτή μπροστά στον μονάρχη». Εξόριστα να ψάχνουν στα σκουπίδια

του κυνικού πολιτισμού μας στις μέρες μας, υποχείριο στην μπότα, στην ρόδα στη φόλα  και στο βλέμμα κάθε ηλίθιου που θαρρεί πως είναι δικαίωμα του να δυναστεύει τον πλανήτη...... Τώρα που οι φόλες θα θεωρηθούν φτηνότερες από προγράμματα αντιλυσικού εμβολιασμού και στειρώσεων νέες κατακόμβες, ακαταμέτρητες από τις επίσημες ιστορίες του πλανήτη αφού τους λείπει η γραπτή γλώσσα, θα συμβούν.

Ανάμεσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό οι μετέχοντες στο φιλοζωικό κίνημα, κάποιοι/ες μεταφέροντας τις υστερίες, τις ιδεοληψίες, και τις σεπαρατίστικες ιδεολογίες των ανθρώπων κι εκεί δυστυχώς, αφού είναι απλώς ιδιοκτήτες ζώων (κατά κανόνα «ακριβών»…) ή σπισιστές, αγαπώντας μονάχα ένα είδος, ή ακόμη και μισάνθρωποι, αφού δεν μπορούν ν αποδεχτούν αυτό που είμαστε πραγματικά και να παλέψουν να το καλυτερέψουν… Κι όμως! Ανάμεσα τους και οι φιλόζωοι που κατανοούν πως είτε με δυο πόδια είτε με τέσσερα σε πλησιάσει το άλλο πλάσμα, σου θέτει την ίδια ερώτηση «τι είδους άνθρωπος είσαι; Σε τι κόσμο θέλεις τα παιδιά του κόσμου να ζήσουν;» (Και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τα ίδια πάνω κάτω υγειονομικού τύπου επιχειρήματα χρησιμοποιούν οι αποκαθαρμένοι εναντίον των διαφορετικών και των «άπλυτων», ανθρώπων και ζώων… αλήθεια αποκαθαρμένοι βρωμιάρηδες;) Ανάμεσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό άνθρωποι που ταΐζουν με μπιμπερό παρατημένα πλάσματα αυτήν  την εποχή κι ας τους δυσκολεύει, σε ένα ταξίδι ψυχής, που σιτίζουν αδέσποτα επεκτείνοντας κι εκεί στα πιο αθώα την έννοια της αλληλεγγύης κι ας τους στραγγίζει. Γιατί οι γνήσιοι φιλόζωοι τιμούν μέσα από τα ζώα την Ζωή.

Κι έτσι η ανθρωπότητα δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα (όσο κι αν το προσπαθεί) από τους εναπομείναντες συγκατοίκους της…

Κάθε 4 Απρίλη λοιπόν, Παγκόσμια Ημέρα των Αδέσποτων, τον θυμάμαι τον παππού. Θυμάμαι αυτό που αντιπροσώπευε. Μπορεί να μην ήταν «εθνικός ήρωας» του ποντιακού ελληνισμού όπως ο «Ιστιλίν» ο  άλλος μου παππούς, αλλά ήταν ο ήρωας μου…

ΥΓ Στη Μερλίνα μου, την υπέροχη Λύκο-σκυλίτσα μου που μου φωλιάσανε, αυτήν που μου μαθε επίσης πολιτισμό, στις γατούλες μου που ‘πάθαν το ίδιο, αυτές που μου ‘μαθαν να τις σέβομαι και να σέβομαι λιγάκι περισσότερο κι εμένα… Έφυγαν δίχως να πάρουν πίσω τ’ όνομά τους…

Πηγή: https://tvxs.gr/news/ellada/politismos-einai-na-katanoeis-ti-gata

ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΡΑΦΗΝΑΣ

Το ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ανήκει στο Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) και απευθύνεται σε χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών άνω των 21 ετών και τις οικογένειές τους, στοχεύοντας στην απεξάρτηση, την εκπαίδευση και την κοινωνική επανένταξη των μελών του.

Οι υπηρεσίες του προγράμματος παρέχονται δωρεάν και χωρίς λίστες αναμονής. Η προσέλευση στο πρόγραμμα είναι εθελοντική και δεν χορηγούνται φαρμακευτικές ή υποκατάστατες ουσίες για την αντιμετώπιση της εξάρτησης.

Το Συμβουλευτικό Κέντρο Ραφήνας δημιουργήθηκε από το ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ σε συνεργασία με το Δήμο Ραφήνας, με στόχο να διευκολυνθεί η πρόσβαση των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα τοξικοεξάρτησης και διαμένουν στην Ανατολική Αττική.

Το Συμβουλευτικό Κέντρο Ραφήνας παρέχει υπηρεσίες σε χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών και τις οικογένειές τους. Παράλληλα υλοποιεί δράσεις πρόληψης και ενημέρωσης.

Πιο συγκεκριμένα, οι στόχοι του Συμβουλευτικού Κέντρου είναι:

·         Ενημέρωση και συμβουλευτική σε χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών και τις οικογένειές τους

·         Υποστήριξη και συμβουλευτική σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο με στόχο την κινητοποίηση των χρηστών για θεραπεία και την παραπομπή τους στο κατάλληλο θεραπευτικό πλαίσιο

·         Συμβουλευτική και υποστήριξη σε γονείς, αδέλφια, συντρόφους εξαρτημένων

·         Ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας για το πρόβλημα των εξαρτησιογόνων ουσιών και τις μεθόδους αντιμετώπισής τους

·         Ανάπτυξη δραστηριοτήτων πρόληψης (συμβουλευτική γονέων, ενημέρωση σχολικής κοινότητας, ενημέρωση φορέων υγείας και ομάδων εργαζομένων)

·         Ενημέρωση για τις υπηρεσίες του θεραπευτικού προγράμματος ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι τα εξής:

·         ατομικά ραντεβού

·         ατομική και ομαδική συμβουλευτική

·         ενημερωτικές συναντήσεις με εργαζομένους στο χώρο υγείας (φαρμακεία, κέντρα υγείας, ιατροί)

·         ενημερωτικές και συμβουλευτικές συναντήσεις με δασκάλους, καθηγητές, γονείς

·         συνεργασία με πολιτιστικούς οργανισμούς για την ανάπτυξη δημιουργικών δραστηριοτήτων

Το Συμβουλευτικό Κέντρο Ραφήνας στεγάζεται στη Λεωφ. Μαραθώνος, στον ξύλινο οικίσκο, στη διασταύρωση Ραφήνας.  Η λειτουργία του κέντρου είναι καθημερινή από τις 09:00 – 17:00, εκτός Σαββάτου & Κυριακής. Για οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να επικοινωνείτε στα τηλέφωνα 22940 79900, 22940 75551 και στο email ssr@kethea-paremvasi.gr

www. kethea-paremvasi.gr

www.facebook.com/KETHEAPAREMVASI

Στα Τρίκαλα το πρώτο σχολικό κυλικείο με βιολογικά τοπικά προϊόντα!

Ο Δήμος Τρικκαίων απέκτησε το πρώτο σχολικό κυλικείο στην Ελλάδα (στο 6ο Δημοτικό Σχολείο) που τα προϊόντα του θα είναι «υψηλής διατροφική αξίας» και θα προέρχονται από τοπικούς παραγωγούς. Το κυλικείο στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Τρικάλων, από την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, ανοίγει για όλη τη χώρα ένα νέο δρόμο σε ότι αφορά το κομμάτι των διατροφικών συνηθειών στο σχολείο και όχι μόνο, προτείνοντας βιολογικά και τοπικά προϊόντα. Όπως τόνισε ο αντιδήμαρχος Παιδείας κ. Άκης Αναστασίου, η ένταξη των Τρικάλων στο πρόγραμμα «BioCanteens sustainable school meals for green and healthy localfood systems»  σημαίνει ότι ανοίγεται ένα νέο πεδίο για τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών μας, που θα στηρίζονται σε αγνές πρώτες ύλες αλλά και σε προϊόντα που παράγονται σε κάθε περιοχή, προωθώντας έτσι και την τοπική οικονομία παράλληλα.

«Στόχος μας είναι αυτό να επεκταθεί σε όλα τα σχολεία. Η υγιεινή διατροφή να μπει στο επίκεντρο των σχολείων αλλά και των συμπολιτών μας. Μακάρι μέσα από αυτό, να ενθαρρύνουμε και τους γονείς ώστε να επιλέγουν υγιεινά προϊόντα για το κολατσιό των παιδιών τους» τόνισε ο κ. Αναστασίου.

Και ρεύμα από τα τρόφιμα που καταλήγουν στα σκουπίδια!

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ίδιο σχολείο σε λίγο καιρό από την έναρξη των μαθημάτων ξεκινά η διαδικασία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για τις ανάγκες φωτισμού στην περίμετρο του σχολείου!!!! Κι αυτό δεν θα συμβεί με κάποιο πολύπλοκο τρόπο αλλά απλά μέσα από την επεξεργασία των φαγητών που πετιούνται στα σκουπίδια. Σύμφωνα με τον κ. Αναστασίου, τα τρόφιμα που περισσεύουν από το κολατσιό των παιδιών και καταλήγει στα σκουπίδια, θα καταλήγει σε μια μικρή μονάδα παραγωγής ενέργειας, η οποία λειτουργεί χωρίς δυσοσμία και βλαβερές επιπτώσεις, και η οποία θα …αναλάβει την κάλυψη των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια για το φωτισμό περιμετρικά του 6ου Δημοτικού Σχολείου Τρικάλων !

Τα σχολεία της επόμενης 10ετίας

Είναι αλήθεια λοιπόν ότι από τα Τρίκαλα ξεκινά μια σημαντική προσπάθεια να δούμε επιτέλους με έναν διαφορετικό τρόπο τη σχέση  των σχολείων με τις καθημερινές μας συνήθειες που είτε βλάπτουν άμεσα την υγείας μας (διατροφικές συνήθειες) είτε βλάπτουν μακροπρόθεσμα το περιβάλλον. Η επόμενη δεκαετία θα είναι καθοριστική στην κατεύθυνση αυτή. Αν και αυτή τη στιγμή είναι θετική η ένταξή μας σε ένα πρόγραμμα που αφορά έναν τόσο κρίσιμο θέμα, το ζητούμενο είναι να υπάρξει ένας στόχος που να αφορά κάθε σχολική μονάδα. Αυτό βέβαια προϋποθέτει πολλά όπως είναι η δημιουργία  κουζίνας σε κάθε σχολείο, όπως είναι η πρόβλεψη βιολογικών σχολικών γευμάτων κοκ. Οπότε, ξεκινώντας από την πόλη μας, ελπίζουμε ότι θα διευρυνθούν και οι αντίστοιχες δράσεις.

Γράφει ο/η

Ελένη Χολέβα

πηγή: trikalaerevna.gr

Εκδρομή και ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο του Θορικού ΝΑ Αττικής και στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Λαυρίου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

Οι «Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου Μαραθώνα» οργανώνουμε μια εκδρομή στον αρχαιολογικό χώρο του Θορικού ΝΑ Αττικής και στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Λαυρίου, ξεκινώντας από Μαραθώνα & Νέα Μάκρη,

το Σάββατο 15. 09. 2019, 

και προσκαλούμε τα μέλη μας, αλλά και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο να συμμετέχει.
 Μάθημα στο χώρο / στο μουσείο θα κάνει ο πρόεδρος των ΦΑΜΜ, κ. Martin Kreeb.

Αναλυτικό πρόγραμμα:

• Εκκίνηση από Μαραθώνα, ώρα 8:30, από Νέα Μάκρη / χώρος λαϊκής αγοράς (9:00).
• Άφιξη στον Θορικό 10:30.
 • Επίσκεψη του αρχαιολογικού χώρου (θέατρο, ναός [Διονύσου;], πλυντήριο μεταλλευμάτων, είσοδος σε στοά με φλέβα μεταλλεύματος, μία ώρα https://goo.gl/maps/P1ejW1easVNnrPcP9
• Περίπου 12:30 Άφιξη στο Λαύριο, επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο, μία ώρα.
 Φαγητό σε ταβέρνα του Λαυρίου, περίπου 14:30 – 16:30.
 Επιστροφή προς Νέα Μάκρη / Μαραθώνα, άφιξη εκεί περίπου 18:30 / 19:00.
 Η εκδρομή έχει χαρακτήρα ενημερωτικό / εκπαιδευτικό / γνωριμίας με αρχαίο τόπο, τα μνημεία του και αρχαιολογικό μουσείο. Η δυσκολία θεωρείται μέτρια, δηλ. κάποιο – όχι υπερβολικό – περπάτημα σε ελαφρώς επικλινή μονοπάτια, εν μέρει με πετρούλες που φεύγουν, διαμονή μίας ώρας σε άγονες περιοχές χωρίς οικισμούς στο κοντινό περιβάλλον. Προτείνεται να πάρετε μαζί σας κάποια φρούτα. Απαραίτητο ένα μπουκάλι νερό (δεν υπάρχει κυλικείο / περίπτερο / κατάστημα στον αρχ/κό χώρο). Και να έχετε γερά παπούτσια, καπέλο, αδιάβροχο / αντιανεμικό.
Μην ξεχάστε φωτογραφικές μηχανές.
Διαδικαστικά: Κόστος κατ΄ άτομο 14 € (πούλμαν, επιπλέον η είσοδος στο μουσείο εφόσον δεν υπάρχει Δελτίο Ελευθέρας Εισόδου).
Δηλώσεις συμμετοχής στην κ. Μαρία Παπαπαύλου, κιν. 6945079690, ώρες 10-12 και 18-20.
Η εκδρομή θα πραγματοποιηθεί εάν δηλωθούν τουλάχιστον 15 συμμετοχές έως την Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου.
Εάν είμαστε περισσότεροι από 50, ισχύει σειρά προτεραιότητας δηλώσεων.
Ευελπιστούμε να σας ενδιαφέρει η πρόσκλησή μας!