ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
Της Φραγκίσκας Μεγαλούδη*
Πολλά γράφτηκαν και για τους δύο: για τον «εκκεντρικό» Ηλία με το «γνωστό χιούμορ» και την «εντυπωσιακή » πρώην αισθητικό και νυν βουλευτή. Ο λόγος και των δύο στο πνεύμα των ημερών: ο μεν «αθυρόστομος» Ηλίας μιλούσε για «πίπες», «βρωμιάρηδες» και «μπουρδέλα», η μεν «εντυπωσιακή» βουλευτής μας πληροφόρησε ότι ως άλλος Λεωνίδας (παραφράζω λίγο εδώ δική της δήλωση) θα σώσει τον τόπο. Αν μη τι άλλο, από πολιτικούς-εθνοσωτήρες αυτή η χώρα έχει απόθεμα.
Ολα αυτά θα μπορούσαν να ήταν αστεία. Διότι προσωπικά λίγο με απασχολεί το ντεκολτέ της κυρίας Σταυρινούδη ή τα γυαλιά ηλίου του κ. Ψινάκη μέσα την αίθουσα του δημαρχείου. Ομως δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να γελάσει πλέον.
Μέσα στη γενική απαξίωση δικαιολογούμε κάθε ευτράπελο στη βουλή ή στην τοπική αυτοδοιίκηση λέγοντας «είδαμε και τους άλλους τι έκαναν» ή « τουλάχιστον αυτός τα λέει ξεκάθαρα» ή «και οι άλλοι με τα πτυχία είδαμε τι έκαναν». Και μπορεί να υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, ο κίνδυνος όμως που ελλοχεύει σε αυτές οι φράσεις είναι μεγαλύτερος.
Η απαξίωση της πολιτικής στη χώρα μας δεν είναι κάτι καινούριο. Απλά στα χρόνια του «λεφτά υπάρχουν» κανείς δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα που ο λαός ψήφιζε τα παιδιά και τα εγγόνια των ίδιων οικογενειών ή έστελνε στη βουλή τηλεπερσόνες και ηθοποιούς της μικρής οθόνης.
Με την οικονομική κρίση, όλοι γίνονται τιμητές. Δημοσιογράφοι -που στην πορεία έγιναν ιδρυτές κόμματος- έτρεχαν να ξεπλύνουν το λαιφ σταιλ με εκπομπές συλλογικής ευθύνης. Ξαφνικά ένα γενικό «όλοι φταίμε» γράφεται παντού. Και ενώ τα σκάνδαλα της Siemens, των νοσοκομειακών προμηθειών, των τραπεζικών δανείων σε off shore εταιρίες (που ανήκαν στους ίδιους τους τραπεζίτες ή στις οικογένεις τους) οι δανειοδοτήσεις των κομμάτων και των καναλιών που εξασφάλιζαν σιωπή και συνενοχή, η απόκρυψη της Λίστας Λαγκάρντ βγαίνουν στη δημοσιότητα, μοναδικός φταίχτης της κρίσης παραμένει ο πολίτης που δεν πήρε απόδειξη για την τυρόπιτα που έφαγε. Η αφήγηση αυτή έδωσε αποτελέσματα. Πλέον ο ένας κατηγορεί τον άλλο και όλοι μαζί τους πάντες. Και στους πάντες αυτούς βρίσκουν την ευκαιρία να αναδειχθούν «νεα πρόσωπα» και να διεκδικήσουν δημαρχικούς θώκους και θέσεις στη Βουλή. Δεν έχει καμία σημασία αν τα «νεα πρόσωπα» είναι γέννημα θρέμμα της παλιάς πολιτικής και νοοτροπίας. Σημασία έχει που μιλάνε τη «γλώσσα του λαού».
Κανονικά αυτές οι επιλογές, θα έπρεπε να μας απασχολούν όλους και να μας προβληματίζουν. Θα έπρεπε να αναρωτηθούμε γιατι το «λαιφ σταιλ» του χτές γίνεται ο σωτήρας του σήμερα. Γιατί πρώην ποδοσφαιριστές και τα παιδιά του κόμματος που βολεύονταν απο τη μια επιτροπή στην άλλη μέχρι να επανεκλεγούν, κρίθηκαν άξιοι να γίνουν ευρωβουλευτές. Γιατι πρέπει να γράφονται κείμενα ολόκληρα για ντεκολτέ όταν μια απλή ερώτηση για το πολιτικό πρόγραμμα και σχεδιασμό του καθενός θα αρκούσε να δείξει σε όλους την ανεπάρκεια των αυτοαποκαλούμενων σωτήρων. Ερωτήματα όμως που τελικά δεν απασχολούν κανέναν. Γιατί, «είδαμε και οι άλλοι τι έκαναν» και αυτό αθωώνει τους πάντες.
Για τη κρίση έχουν γραφτεί πολλά. Ομως η ουσία παραμένει μία και το έχω γράψει πολλές φορές. Ο λόγος που όλοι έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω μας και μας κατασπαράζουν, είναι επειδή είμαστε πτώματα εδώ και πολύ καιρό...
Πολλά γράφτηκαν και για τους δύο: για τον «εκκεντρικό» Ηλία με το «γνωστό χιούμορ» και την «εντυπωσιακή » πρώην αισθητικό και νυν βουλευτή. Ο λόγος και των δύο στο πνεύμα των ημερών: ο μεν «αθυρόστομος» Ηλίας μιλούσε για «πίπες», «βρωμιάρηδες» και «μπουρδέλα», η μεν «εντυπωσιακή» βουλευτής μας πληροφόρησε ότι ως άλλος Λεωνίδας (παραφράζω λίγο εδώ δική της δήλωση) θα σώσει τον τόπο. Αν μη τι άλλο, από πολιτικούς-εθνοσωτήρες αυτή η χώρα έχει απόθεμα.
Ολα αυτά θα μπορούσαν να ήταν αστεία. Διότι προσωπικά λίγο με απασχολεί το ντεκολτέ της κυρίας Σταυρινούδη ή τα γυαλιά ηλίου του κ. Ψινάκη μέσα την αίθουσα του δημαρχείου. Ομως δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να γελάσει πλέον.
Μέσα στη γενική απαξίωση δικαιολογούμε κάθε ευτράπελο στη βουλή ή στην τοπική αυτοδοιίκηση λέγοντας «είδαμε και τους άλλους τι έκαναν» ή « τουλάχιστον αυτός τα λέει ξεκάθαρα» ή «και οι άλλοι με τα πτυχία είδαμε τι έκαναν». Και μπορεί να υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, ο κίνδυνος όμως που ελλοχεύει σε αυτές οι φράσεις είναι μεγαλύτερος.
Η απαξίωση της πολιτικής στη χώρα μας δεν είναι κάτι καινούριο. Απλά στα χρόνια του «λεφτά υπάρχουν» κανείς δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα που ο λαός ψήφιζε τα παιδιά και τα εγγόνια των ίδιων οικογενειών ή έστελνε στη βουλή τηλεπερσόνες και ηθοποιούς της μικρής οθόνης.
Με την οικονομική κρίση, όλοι γίνονται τιμητές. Δημοσιογράφοι -που στην πορεία έγιναν ιδρυτές κόμματος- έτρεχαν να ξεπλύνουν το λαιφ σταιλ με εκπομπές συλλογικής ευθύνης. Ξαφνικά ένα γενικό «όλοι φταίμε» γράφεται παντού. Και ενώ τα σκάνδαλα της Siemens, των νοσοκομειακών προμηθειών, των τραπεζικών δανείων σε off shore εταιρίες (που ανήκαν στους ίδιους τους τραπεζίτες ή στις οικογένεις τους) οι δανειοδοτήσεις των κομμάτων και των καναλιών που εξασφάλιζαν σιωπή και συνενοχή, η απόκρυψη της Λίστας Λαγκάρντ βγαίνουν στη δημοσιότητα, μοναδικός φταίχτης της κρίσης παραμένει ο πολίτης που δεν πήρε απόδειξη για την τυρόπιτα που έφαγε. Η αφήγηση αυτή έδωσε αποτελέσματα. Πλέον ο ένας κατηγορεί τον άλλο και όλοι μαζί τους πάντες. Και στους πάντες αυτούς βρίσκουν την ευκαιρία να αναδειχθούν «νεα πρόσωπα» και να διεκδικήσουν δημαρχικούς θώκους και θέσεις στη Βουλή. Δεν έχει καμία σημασία αν τα «νεα πρόσωπα» είναι γέννημα θρέμμα της παλιάς πολιτικής και νοοτροπίας. Σημασία έχει που μιλάνε τη «γλώσσα του λαού».
Κανονικά αυτές οι επιλογές, θα έπρεπε να μας απασχολούν όλους και να μας προβληματίζουν. Θα έπρεπε να αναρωτηθούμε γιατι το «λαιφ σταιλ» του χτές γίνεται ο σωτήρας του σήμερα. Γιατί πρώην ποδοσφαιριστές και τα παιδιά του κόμματος που βολεύονταν απο τη μια επιτροπή στην άλλη μέχρι να επανεκλεγούν, κρίθηκαν άξιοι να γίνουν ευρωβουλευτές. Γιατι πρέπει να γράφονται κείμενα ολόκληρα για ντεκολτέ όταν μια απλή ερώτηση για το πολιτικό πρόγραμμα και σχεδιασμό του καθενός θα αρκούσε να δείξει σε όλους την ανεπάρκεια των αυτοαποκαλούμενων σωτήρων. Ερωτήματα όμως που τελικά δεν απασχολούν κανέναν. Γιατί, «είδαμε και οι άλλοι τι έκαναν» και αυτό αθωώνει τους πάντες.
Για τη κρίση έχουν γραφτεί πολλά. Ομως η ουσία παραμένει μία και το έχω γράψει πολλές φορές. Ο λόγος που όλοι έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω μας και μας κατασπαράζουν, είναι επειδή είμαστε πτώματα εδώ και πολύ καιρό...
Με αφορμή...
* Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη είναι πολίτης του κόσμου και έχει ταξιδέψει στις πιο θερμές περιοχές του πλανήτη. Έχει μελετήσει σε βάθος τις πτυχές των ανθρωπιστικών κρίσεων και έχει γράψει μερικά από τα πιο δυνατά δημοσιογραφικά κείμενα που έγιναν viral σε όλο τον κόσμο, κυρίως μέσα από τη Huffington Post, το Al Jazeera και το Spiegel. Στο ThePressProject είχαμε την τιμή να δημοσιεύσουμε μερικά από τα καλύτερα της άρθρα.
Από τον Αύγουστο του 2014 η Φραγκίσκα συμμετέχει στο TPP με σταθερή στήλη, προσφέροντας τη ματιά της και τις τεκμηριωμένες γνώσεις της για τα θέματα που απασχολούν την ελληνική αλλά και την διεθνή κοινή γνώμη.
* Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη είναι πολίτης του κόσμου και έχει ταξιδέψει στις πιο θερμές περιοχές του πλανήτη. Έχει μελετήσει σε βάθος τις πτυχές των ανθρωπιστικών κρίσεων και έχει γράψει μερικά από τα πιο δυνατά δημοσιογραφικά κείμενα που έγιναν viral σε όλο τον κόσμο, κυρίως μέσα από τη Huffington Post, το Al Jazeera και το Spiegel. Στο ThePressProject είχαμε την τιμή να δημοσιεύσουμε μερικά από τα καλύτερα της άρθρα.
Από τον Αύγουστο του 2014 η Φραγκίσκα συμμετέχει στο TPP με σταθερή στήλη, προσφέροντας τη ματιά της και τις τεκμηριωμένες γνώσεις της για τα θέματα που απασχολούν την ελληνική αλλά και την διεθνή κοινή γνώμη.
Φραγκίσκα Μεγαλούδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου